Gürcistan'ın Samtskhe-Javakheti bölgesinin güneybatısında, 14. yüzyıla ait bir kalıntı olan St. George Chulevi Manastırı'nı bulacaksınız. Bu huzurlu dini sığınak, Kvabliani Nehri'nin sol kıyısında, Adigeni kasabasına yakın bir konumda yer almaktadır. Chule (Tchule) veya Chulebi olarak da bilinen manastırın ruhsal bir sığınak olarak tarihi, 11. yüzyıla kadar uzanmakta olup, mevcut yapı 14. yüzyılın sonlarına doğru inşa edilmiştir.
Chulevi'nin inşasıyla ilgili hikaye, ortaçağ Gürcü asomtavruli yazısıyla kazınmış olup, 1381'de manastırın içini fresklerle süsleyen sanatçı Arsen'in adını ortaya koymaktadır. Bu duvar resimleri, manastırın koruyucuları olan yerel Jaqeli prens ailesini ve diğer tasvirleri güzel bir şekilde sergilemektedir.
Chulevi Manastırı'nın mimari tarzı, Zarzma ve Sapara'nın çağdaş kiliseleriyle uyumlu olup, uzatılmış bir plan, projeksiyonu olmayan dikdörtgen şekil ve sunak duvarları ile iki haç şeklindeki sütunlar üzerine oturan bir kubbe gibi özellikler taşımaktadır. Kubbenin tholobate kısmında on iki pencere bulunmaktadır, bunların yarısı sahte pencerelerdir.
Ancak Chulevi, Gürcü mimarisinin ve anıtsal resminin, iki yüz yıl süren Moğol egemenliğinin bir sonucu olarak yaşadığı gerilemenin acı bir kanıtı olarak da hizmet etmektedir.
Kaderin dönümü, Osmanlı fetihleriyle geldi ve manastırın gerilemesine neden olarak 1595 yılına kadar tamamen terkedilmiş hale geldi. Hristiyan yerel halk, çanları ve diğer kilise eşyalarını kurtararak bitişik ormana gömdü. 1980'lerde mucizevi bir şekilde keşfedilen çanlar, başlangıçta Akhaltsikhe yerel müzesine bağışlandı, ancak Ekim 1999'da Gürcü Ortodoks Kilisesi'ne iade edilen manastırın restorasyonunun ardından geri getirildi.
Restorasyon çabaları, maalesef 1935/36'da bir grup Rus mimar tarafından yapılan başarısız girişimlerle ve 1970'ler ile 1980'lerde aniden terk edilen bir projeyle zorlu bir başlangıç yaptı. 2003 yılına kadar sistematik yeniden inşa çalışmaları başlatılmadı ve sonunda Chulevi Manastırı'nın ihtişamı geri kazandırıldı.
Bugün, Chulevi Manastırı yenilenmiş bir şekilde durmakta ve Gürcistan'ın kalıcı inancı ve direncinin bir sembolü olarak, bir kez daha topluluk için ruhsal bir ışık kaynağı olmaktadır.
