De Nationale Botanische Tuin van Georgië, een verbluffend tapijt van botanische overvloed en architectonische schoonheid, ligt genesteld in de Tsavkisis-Tskali-kloof aan de zuidelijke voetheuvels van het Sololaki-gebergte. Deze uitgestrekte oase, die ongeveer 161 hectare beslaat, is een weelderig toevluchtsoord in het hart van Tbilisi. Het herbergt een collectie van meer dan 4.500 taxonomische groepen, een bewijs van de biologische rijkdom van Georgië.
De wortels van de tuin reiken drie eeuwen terug, met de eerste geregistreerde beschrijving die dateert uit 1671. Aanvankelijk aangeduid als de "fortestuin" of "Seidabad-tuinen," heeft het een turbulente geschiedenis gekend, waaronder een Perzische invasie in 1795 die de tuin verwoestte. De veerkracht van de tuin getuigt echter van zijn blijvende geest. Herboren in het begin van de 19e eeuw, kreeg het officieel de titel van de "Tiflisi Botanische Tuin" in 1845.
De variëteit in het verhaal van de tuin weerspiegelt zich in zijn landschappen, die voortdurend evolueren en uitbreiden. Van de oprichting van een floristiekcentrum in 1888 tot de opname van het voormalige terrein van de moslimbegraafplaats tussen 1932 en 1958, is de tuin altijd een plek van groei en transformatie geweest.
Het navigeren door de tuin leidt tot een onvermijdelijke ontmoeting met zijn complexiteit. Het is zowel een botanisch toevluchtsoord als een historisch archief, de begraafplaats van de beroemde Azerbeidzjaanse schrijver Mirza Fatali Akhundov (1812-1878), en een toegangspoort tot het adembenemende Narikala-fort. Een van de ingangen, een lange tunnel die tussen 1909-14 door de rots is gegraven, dient nu als locatie voor "Gvirabi," de grootste nachtclub van Georgië, wat de eclectische charme van de tuin verder vergroot.
Het belang van de Botanische Tuin gaat verder dan alleen de esthetische aantrekkingskracht. Het is een onmisbaar wetenschappelijk centrum in de Kaukasus, dat vele beroemde Georgische wetenschappers heeft opgeleid en ondersteund. De bijdragen variëren van plantenintrodukties en conservering tot vooruitgangen in de plantfysiologie en de agrotechniek van medicinale planten.
Opmerkelijk is dat de tuin ook internationale erkenning en steun heeft ontvangen. In 2009 was het gastheer van de werksessie van de Internationale Raad van Botanische Tuinen, de eerste in de Zuid-Kaukasus. In 2011 ontving het financiering van de Koninklijke Botanische Tuin en de Raford Foundation (VK) voor restauratie- en ontwikkelingsinspanningen.
Vandaag de dag is de Nationale Botanische Tuin van Georgië een belichaming van botanische rijkdom en historisch erfgoed. Het nodigt bezoekers uit om zijn diverse collectie te ontrafelen, zich onder te dompelen in zijn serene omgeving en het tapijt van verhalen te ontdekken dat in zijn landschappen is geweven.
