Gürcistan'ın Racha Bölgesi'nin doğal güzellikleriyle dolup taşan, Nikortsminda köyünden yaklaşık 4 kilometre uzaklıkta bulunan Meryem Ana Kilisesi, Chelishi Manastırı'nın bir parçası olarak, Shareula Nehri'nin derin kanyonunun kalbinde sessiz bir nöbet tutmaktadır. Manastır kompleksinin kalıntıları etrafında toplanmış—uzun zamanların somut bir yankısıdır.
Sashevardno Dağı'nın gölgeli silueti altında yer alan Chelishi Manastırı, geçmiş bir dönemin dayanıklı bir anıtı olarak durmaktadır. Bir zamanlar Racha'nın canlı bir kültürel ışığıydı, manevi ateşi nesiller boyunca aktarılan sayısız el yazmasında taşındı. Yaklaşık bir milenyum boyunca, rahipler bu kutsal mekânın içinde sığınak ve aydınlanma buldular; öğretileri Racha'nın kültürel ve dini dokusunu şekillendirdi.
Chelishi Manastırı, sadece bir dini sığınak değil—Gürcistan'ın kültürel hazineleri için bir hazneydi. Sayısız el yazması ve eser barındırıyordu; bunların birçoğu şimdi çeşitli müzelerin salonlarını süslüyor. 1902 yılında, azizleşmiş Başrahip Ambrosi Khelaia, şaşırtıcı bir keşif yaptı—"Moktsevai Kartlisai" ("Kartli'nin Dönüşü") adlı, bir zamanlar kaybolmuş el yazmasının bulunduğu bir mezar odası.
Manastırın sade güzelliği, kutsal alanlarının ötesine uzanıyor. Sadece birkaç metre uzakta, rahip hücreleri kayalık cepheye kazınmış. Söylentiler, bu hücreleri manastıra bağlayan yer altı geçidinin bir zamanlar var olduğuna dair fısıldıyor.
IX-X yüzyıllarda doğan manastır, XVI yüzyılın ikinci yarısında titiz onarımlar sonrasında orijinal görünümünü yeniden kazandı. Yakınlardaki taşlardan ve kireç parçalarından inşa edilen bu tek nefli bazilika, Gürcistan'ın dini mirasına dayanıklı bir tanıklık sunmaktadır. Daha sonra eklenen çan kulesi gibi unsurlar, mimari cazibesine katkıda bulunmaktadır.
Nikortsminda'nın batısında, Shareula Nehri kanyonunun içinde yer alan Chelishi Manastırı, XI yüzyıldan itibaren tarihi kayıtlara geçmiştir. "Chelish İncili"nin yaratımı ve zengin geçmişi ile tanınan manastır, 1591 yılında Nikortsminda piskoposluğunun manevi bir yan kuruluşu haline gelmiş ve daha sonra 1637'de Gelati Manastırı'na devredilmiştir.
Manastırın önemi, mimari ihtişamının ötesine geçmektedir—birçok paha biçilmez Gürcü el yazmasının koruyucusu olarak hizmet etmiştir; bunlar arasında 1902'de Ambrosi Khelaia tarafından keşfedilen "Kartli'nin İtirazı" da bulunmaktadır. Manastırın eğitim çabaları, XX yüzyılın 1930'larına kadar devam etti ve Gürcistan'ın kültürel manzarasında silinmez bir iz bıraktı.
