Gelegen op een klif met uitzicht op de stad Akhtala, staat het 10e-eeuwse Akhtala-klooster, ook bekend als Pghindzavank, als een indrukwekkende vesting en getuigenis van de religieuze en artistieke erfenis van Armenië. Omgeven door diepe kloven aan drie zijden, werd het monastieke complex en de vesting gebouwd tijdens de heerschappij van de Kiurikische dynastie en speelde het een cruciale rol in het beschermen van de noordwestelijke regio's van Armenië.
Het complex van het Akhtala-klooster omvat de hoofdkerk gewijd aan St. Astvatsatsin (Heilige Moeder van God), een portiek met een kapel-sepulcher, vestingmuren, een toren en poort uit de 13e eeuw, cellen voor monniken, een badhuis en resten van andere structuren. De locatie staat bekend om zijn zeer artistieke fresco's, die de binnenmuren, scheidingswanden en dragende elementen van de hoofdkerk sieren.
De oorspronkelijke naam van het klooster, Pghndzahank, verwees naar de rijke koperafzettingen die in het gebied te vinden zijn. De moderne naam, Akhtala, wordt verondersteld Turkse oorsprong te hebben, wat "witte open plek" betekent. Tijdens de late 19e eeuw voerde de Franse archeoloog Jacques de Morgan opgravingen uit nabij Akhtala en ontdekte 576 stenen sepulchres en verschillende culturele voorwerpen die teruggaan tot de 8e eeuw v.Chr.
De vesting zelf is gebouwd op fundamenten uit de Bronstijd en IJzertijd en heeft muren en torens van blauwachtige basalt en kalkmortel. De strategische locatie en natuurlijke verdedigingen maakten het een cruciaal bolwerk tijdens de turbulente geschiedenis van Armenië.
Vandaag de dag blijft het Akhtala-klooster een belangrijke culturele en historische site, die bezoekers aantrekt die geïnteresseerd zijn in de rijke religieuze en artistieke geschiedenis van Armenië. Het verkennen van deze oude vesting-klooster biedt een unieke kijk op de geschiedenis van de natie, architectonische bekwaamheid en blijvende geloof.
