Tiflis'in kalbinde, bir satranç anıtı, Gürcistan'ın oyuna olan derin köklü sevgisini sessizce anlatıyor. Tiflis Satranç Sarayı, aynı zamanda Alpin Kulübü'ne ev sahipliği yaparak, 1973 yılında beş kez dünya şampiyonu Nona Gaprindashvili onuruna inşa edilmiştir. Dönemin Sovyet hükümeti, ulusal tutkuyu ve Gaprindashvili'nin küresel zaferlerini tanıyarak bu sarayı yeşil Vera Parkı'nda inşa ettirmiştir.
Satranç sarayı, mimarlar Vladimir Alexi-Meskhishvili ve Germane Ghudushauri tarafından tasarlanmış olup, geç Sovyet modernizmini muhteşem bir şekilde yansıtmaktadır. Üç katlı bu harika yapı, park çevresindeki yüksek ağaçlarla uyumlu boyutlara sahiptir. Bu yapı, parkın karmaşık topografyasıyla sorunsuz bir şekilde birleşerek mimari ustalığı ve çevreye saygıyı yansıtmaktadır.
İçeri adım attığınızda, hayranlık uyandıran sanatsal ve işlevsel bir iç mekanla karşılaşırsınız. Bu, Aleksandre Slovinski, Oleg Kochakidze ve Yuri Chikvaidze tarafından titizlikle tasarlanmış ve işlenmiş bir eserdir.
Bugün, 1877'de kurulan Satranç Sarayı ve Alpin Kulübü, yaşamaya devam etmektedir. Zemin kat, Alpin Kulübü'ne ev sahipliği yaparken, üst katlar Gürcü Satranç Federasyonu'nun satranç stratejileriyle yankılanmaktadır. Sık sık düzenlenen yerel ve uluslararası turnuvalar, devam eden mirası canlı bir şekilde resmetmektedir.
Saray, sınırlı boyutlarıyla parkı nazikçe kucaklayarak, diğer kamu alanlarını baskın hale getirmemektedir. Kat planı, arazinin konturunu takip ederek taş, ahşap ve camı organik bir görünüm için harmanlamaktadır. İkinci ve üçüncü katlardaki sürekli balkon, açıklığı simgelerken, iç mekan düzeni 520 seyirci kapasiteli ana salon etrafında planlanmıştır (yaklaşık 720 m²).
Salon, binanın odak noktasıdır ve doğal ışıkla mükemmel bir şekilde aydınlatılmaktadır. Satranç tahtasının yüzeyini yansıtan mobil ahşap panellerle modifiye edilebilir, böylece daha büyük bir izleyici kitlesine olanak tanır ve aydınlatmayı artırır.
Tiflis Satranç Sarayı, sadece bir bina olmanın ötesinde, Modernist mimarlık ilkelerini somutlaştıran bir kentsel planlama harikasıdır. Kamu kullanımı düşünülerek tasarlanmış, ancak mevcut durumda, mekanların bireysel adaptasyonu gerçekleşmiş olup, yaşamın karmaşık ve patlayan karakterini yansıtmaktadır; tıpkı dinamik bir satranç oyunu gibi.
