De Berikaoba-sculptuur in Tbilisi, gelegen net ten westen van de Mtkvari-rivier en nabij het beroemde Rezo Gabriadze-poppentheater en de Anchiskhati-basiliek van St. Maria, vangt een levendig tafereel dat in brons is bevroren. De sculptuur, een cirkel van blije dansers, elk uniek expressief, eert de oude Georgische traditie van Berikaoba, een lenteceremonie die diep geworteld is in het heidense verleden van het land.
Lang voordat Georgië in de vroege vierde eeuw het christendom omarmde, was het culturele landschap een rijke mozaïek van overtuigingen, waaronder zoroastrisme en hellenisme. Berikaoba, waarvan de oorsprong enigszins mysterieus blijft, vierde de komst van de lente en de belofte van vruchtbaarheid en geluk. De festiviteiten omvatten gemaskerde figuren, bekend als berikas, die door dorpen paradeerden en aanbiedingen zoals eieren en wijn verzamelden. In ruil daarvoor hoopten de dorpelingen op een overvloedig en welvarend seizoen. De viering werd gekenmerkt door feesten, worstelen en verschillende spellen, die de hoop en verlangens van de gemeenschap weerspiegelden. Hoewel de gewoonte grotendeels is vervaagd, met slechts een paar dorpen in Kakheti die de traditie voortzetten, leeft de geest van Berikaoba voort in de sculptuur van Avtandil Monaselidze, opgericht in 1981.
Dit sculpturale eerbetoon aan Berikaoba weerspiegelt ook de bredere culturele geschiedenis van Georgië als een land van diverse tradities en rituelen. Berikaoba zelf evolueerde tot een geïmproviseerd, gemaskerd volks theater gekenmerkt door scènes variërend van erotiek tot politieke satire en sociale commentaar. De naam Berikaoba komt van de gemeenschappelijke Kartvelische wortel “ber,” wat "een kind" betekent, en hint naar de thema's van vernieuwing en wedergeboorte die centraal staan in de viering.
Oorspronkelijk uitgevoerd tijdens heidense tijden op feestdagen die overvloed vierden, paste Berikaoba zich in de loop der eeuwen aan om uitgevoerd te worden op christelijke feestdagen, zoals Pasen, en op bruiloften, waarbij oude en nieuwe tradities werden vermengd. De sculptuur stond aanvankelijk voor een poppenmuseum, dat later werd vervangen door een gebouw met kleurrijke balkons, en staat nu aan de noordelijke rand van het oudste gedeelte van Tbilisi, 24 uur per dag toegankelijk voor alle bezoekers.
