Gelegen op 170 m boven zeeniveau, in het hart van de regio Samtskhe-Javakheti, gemeente Adigeni, ligt een symbool van Georgia's gouden verleden, Okros Tsikhe, of de Gouden Vesting. Genesteld nabij het pittoreske dorp Boladjuri, siert deze vesting een enorme rotsachtige uitsteeksel, wat een formidabele uitdaging vormt voor iedereen die durft te naderen, schijnbaar ontoegankelijk vanuit verschillende hoeken. Okros Tsikhe (ook wel Okrostsikhe genoemd) staat als een stralend baken tussen de forten van Georgia, een bewijs van het rijke erfgoed van het land.
Als we de annalen van de geschiedenis induiken, was Okros Tsikhe het bolwerk van de illustere Jaqeli-familie. Gebouwd mogelijk in de late 13e of vroege 14e eeuw, was deze vesting een belangrijk onderdeel van een systeem van verdedigingswerken in het Atabeg-domein. De exacte bouwdatum blijft echter omgeven door mysterie, zonder vroege geschreven documenten die duidelijkheid bieden.
Ondanks zijn enigszins obscure oorsprong, nam Okros Tsikhe een centrale rol in tijdens de Turkse bezetting in de 15e en 16e eeuw. Vanwege de strategische ligging en de enorme kracht kon het lange belegeringen doorstaan, enorme gebieden controleren en belangrijke wegen bewaken, en diende het effectief als het bolwerk van de Meskhetiërs. In feite zocht Dedisimedi, de vrouw van Qaikhosro Atabagi, tijdens de invasie van de Turkse commandant Lala-Pasha in 1578 toevlucht in de Gouden Vesting, waarbij ze moedig probeerde Samtskhe te beschermen tegen de indringers.
Gebouwd van enorme ruw afgewerkte stenen blokken, staan de muren van Okros Tsikhe 10 meter hoog. De indeling van de vesting weerspiegelt het onregelmatige rotsachtige oppervlak waarop het zich bevindt, met kunstmatige muren die naadloos samensmelten met de rotsachtige heuvel. De vestingmuren, versterkt door grote torens, maken een steile afdaling langs zowel de zuidelijke als de noordelijke hellingen.
Met zijn strategische ligging bleef de Okros Tsikhe Vesting functioneren als een belangrijke verdedigingsstructuur tot het einde van de 18e eeuw. Vandaag de dag staat het als een tijdloos symbool van Georgische veerkracht, een torenhoog monument dat verhalen van verzet, moed en overleving weerkaatst.
