Gelegen in de omarming van de Lechkhumi-regio, roepen de ruïnes van het Orbeli-fort een fluistering van het verleden op. In de 16e en 17e eeuw torende het in schitterende grandeur, vereerd om zijn architectonische elegantie, stijlkenmerken en strategische kracht. Nu staat het als een getuigenis van de rijke geschiedenis van Georgië, met verhalen geëtst in elke vervallen steen.
Gevestigd op een rotsachtige klif, was het Orbeli-fort in zijn hoogtijdagen omgeven door een ovale muur. Met een lengte van vijftig meter en een breedte van dertig meter, overtrof het zijn omgeving met een onmiskenbare superioriteit. Tegenwoordig zijn de skeletachtige resten van het fort alles wat overblijft om zijn vroegere macht te weerklinken.
Men gelooft dat het drie formidabele torens huisvestte, waarvan de hoofdtoren naar het noorden gericht was en woonvertrekken binnen zijn robuuste muren herbergde.
De omgeving van het fort biedt een schat aan historische artefacten. Je zult een begraafplaats tegenkomen, resten van een kerk en sporen van een graf die zijn blootgelegd door archeologische opgravingen. Er wordt gefluisterd dat een andere kerk ooit deze landen sierde. Hoewel nu in ruïne, hebben de resten van dit vroegere gebouw waardevolle artefacten opgeleverd—een oude sculptuur van de kruisiging, een aartsengelicoon en het Evangelie van de Orbeli-fortkerk, nu veilig ondergebracht in het Staatshistorisch Museum van Koetaisi.
Hoewel nu ontbloot van menselijke bewoning, draagt het fort de afdruk van zijn vroegere bewoners. Fragmenten van schilderingen op de ruïnes, archeologische vondsten en bewaarde relikwieën weven een levendig verhaal van zijn historische betekenis.
