Usytuowany w południowo-zachodnim regionie Samtskhe-Javakheti w Gruzji, znajdziesz relikt XIV wieku, klasztor Chulevi św. Jerzego. To spokojne miejsce kultu religijnego znajduje się na lewym brzegu rzeki Kvabliani, w pobliżu miasta Adigeni. Znany również jako Chule (Tchule) lub Chulebi, historia klasztoru jako duchowego sanktuarium sięga XI wieku, chociaż obecna struktura powstała w drugiej połowie XIV wieku.
Opowieść o budowie Chulevi jest wyryta w średniowiecznym gruzińskim piśmie asomtavruli, ujawniając imię Arsena, artysty, który ozdobił wnętrze klasztoru freskami w 1381 roku. Te murale pięknie ilustrują lokalną rodzinę książęcą Jaqeli, która była patronem klasztoru, wśród innych przedstawień.
Styl architektoniczny klasztoru Chulevi jest zgodny z współczesnymi kościołami Zarzma i Sapara, dzieląc cechy takie jak wydłużony plan, prostokątny kształt bez występów oraz kopułę spoczywającą na ścianach ołtarza i dwóch filarach w kształcie krzyża. Tholobate kopuły posiada dwanaście okien, z czego połowa z nich jest fałszywa.
Jednak Chulevi jest również smutnym świadectwem upadku gruzińskiej architektury i malarstwa monumentalnego, będącego konsekwencją dwustu lat dominacji mongolskiej.
Zwrót losu nastąpił wraz z podbojem osmańskim, co spowodowało upadek klasztoru i ostateczne opuszczenie go do 1595 roku. Chrześcijańscy mieszkańcy uratowali dzwony i inne przedmioty kościelne, zakopując je w pobliskim lesie. Cudownie odkryte w latach 80. XX wieku, dzwony początkowo zostały przekazane do lokalnego muzeum w Akhaltsikhe, ale ostatecznie wróciły do klasztoru po jego przywróceniu do Gruzińskiego Kościoła Prawosławnego w październiku 1999 roku.
Wysiłki restauracyjne, niestety, miały trudny początek z nieudanymi próbami zespołu rosyjskich architektów w latach 1935/36 oraz projektem w latach 70. i 80., który został nagle porzucony. Dopiero w 2003 roku rozpoczęto systematyczne prace rekonstrukcyjne, które ostatecznie przywróciły wspaniałość klasztoru Chulevi.
Dziś klasztor Chulevi stoi odnowiony i jest symbolem trwałej wiary i odporności Gruzji, ponownie służąc jako duchowa latarnia dla społeczności.
