Atashgah w Tbilisi, położony zaledwie 100 metrów na wschód od Kościoła Świętej Matki Bożej Betlejemskiej, jest świadectwem bogatej i różnorodnej historii religijnej Gruzji. Znany również jako Ateshgah, ten starożytny zoroastriański świątynia ognia tłumaczy się z perskiego jako "miejsce ognia", ukazując rąbek świętych rytuałów, które niegdyś miały miejsce w jego świętych murach.
Ukryty na historycznych zboczach na północny wschód od statuy Matki Gruzji, Atashgah to niepozorna ceglana struktura chroniona przez zakrzywiony dach z perspeksu. Jest jednym z najstarszych zachowanych budynków religijnych w Tbilisi, dyskretnie wtopionym w nowoczesną architekturę miasta i usytuowanym w historycznej części stolicy Gruzji.
Choć dokładna data budowy pozostaje owiana tajemnicą, ogólnie uważa się, że Atashgah został zbudowany w okresie sasanidzkim (224-651 n.e.), kiedy Gruzja była częścią rozległego Imperium Perskiego. Okres ten charakteryzuje się rozkwitem zoroastrianizmu, a Atashgah pełnił rolę kluczowego centrum duchowego, znanego z aromatycznych ognisk zapalanych z drewna owocowego. Jego status jako "najbardziej na północ wysuniętej zoroastriańskiej świątyni ognia na świecie" tylko podkreśla jego unikalne znaczenie religijne.
Odporność Atashgah na zmiany historyczne jest niezwykła. Gdy Tbilisi przechodziło z rąk Persów do tureckich muzułmanów podczas burzliwych wojen, świątynia tymczasowo pełniła rolę meczetu. Później przekształciła się w magazyn, a nawet przestrzeń mieszkalną. Pomimo tych transformacji, duchowa esencja Atashgah pozostała, co pomogło mu zdobyć miejsce na liście Pomników Narodowego Znaczenia Gruzji.
Rząd Norwegii, uznając jego historyczne i kulturowe znaczenie, dołączył do projektu restauracji Atashgah w 2007 roku. Dzięki tym wysiłkom, Atashgah stoi dziś jako symbol bogatej historii religijnej Gruzji, gotowy przyjąć odwiedzających, którzy pragną odkryć dziedzictwo zoroastrianizmu w tym tętniącym życiem kraju.
