Usytuowany 170 m nad poziomem morza, w sercu regionu Samtskhe-Javakheti, w gminie Adigeni, znajduje się symbol złotej przeszłości Gruzji, Okros Tsikhe, czyli Złota Twierdza. Położona w pobliżu urokliwej wioski Boladjuri, ta twierdza zdobi ogromny skalisty występ, stawiając ogromne wyzwanie każdemu, kto odważy się podejść, wydając się niedostępna z kilku kątów. Okros Tsikhe (znana również jako Okrostsikhe) jest świecącą latarnią wśród gruzińskich twierdz, świadectwem bogatego dziedzictwa kraju.
Zagłębiając się w annały historii, Okros Tsikhe była twierdzą znakomitej rodziny Jaqeli. Zbudowana prawdopodobnie pod koniec XIII lub na początku XIV wieku, ta twierdza była kluczowym elementem systemu obronnych fortyfikacji w domenie Atabega. Dokładna data jej budowy pozostaje jednak owiana tajemnicą, ponieważ brak wczesnych zapisów pisanych, które mogłyby to wyjaśnić.
Pomimo swojego nieco niejasnego pochodzenia, Okros Tsikhe odegrała kluczową rolę podczas tureckiej okupacji w XV i XVI wieku. Dzięki swojej strategicznej lokalizacji i ogromnej sile mogła wytrzymać długie oblężenia, kontrolując rozległe obszary i strzegąc kluczowych dróg, skutecznie pełniąc rolę bastionu Meskhetian. W rzeczywistości, podczas inwazji tureckiego dowódcy Lala-Pasha w 1578 roku, Dedisimedi, żona Qaikhosro Atabagi, szukała schronienia w Złotej Twierdzy, odważnie próbując chronić Samtskhe przed najeźdźcami.
Zbudowane z ogromnych, surowo przyciętych bloków kamiennych, mury Okros Tsikhe wznoszą się na wysokość 10 metrów. Układ twierdzy odzwierciedla nieregularną skalistą powierzchnię, na której się znajduje, z sztucznymi murami płynnie łączącymi się z skalnym wzniesieniem. Wały twierdzy, wzmocnione dużymi wieżami, stromo opadają w dół zarówno południowych, jak i północnych zboczy.
Dzięki swojej strategicznej lokalizacji, twierdza Okros Tsikhe funkcjonowała jako ważna fortyfikacja aż do końca XVIII wieku. Dziś stoi jako ponadczasowy symbol gruzińskiej odporności, wspaniały pomnik, który odzwierciedla historie oporu, odwagi i przetrwania.
