Góra Szkhara, położona na granicy Gruzji i Kabardino-Bałkarii w Federacji Rosyjskiej, króluje jako szczyt gruzińskich gór. Wznosząc się na wysokość 5 203 metrów, Szkhara jest najwyższym punktem Gruzji i trzecim najwyższym w Wielkim Kaukazie, ustępując jedynie Dykh-Tau i Elbrusowi.
Wyzwania, jakie stawia teren Góry Szkhara, są zarówno fascynujące, jak i onieśmielające dla alpinistów z całego świata. Jej krajobraz to zbiór skalistych szczelin, niebezpiecznych osypisk, stromej, niebezpiecznej nawierzchni i grani o ostrych krawędziach. Bez tras o średnim stopniu trudności, ten szczyt o wysokości 5 203 metrów przyciąga jedynie tych wspinaczy, którzy posiadają najbardziej zaawansowane umiejętności, zdobywając reputację jednego z najbardziej wymagających szczytów Gruzji.
Jej majestatyczne otoczenie, usytuowane pomiędzy północnym lodowcem Bezengi a południowym lodowcem Szkhara, dodatkowo zwiększa urok tej góry. Szkhara jest częścią masywu Ściany Bezengi, rozległej grani o długości około 11-12 kilometrów, oferującej jedne z najbardziej wymagających wypraw w Europie.
Szkhara, góra z dziewięcioma szczytami, z których każdy jest świadectwem jej wspaniałości, oferuje do 10 tras o najwyższych stopniach trudności dla wspinaczy. Wśród nich znajduje się trasa "Beqnu", nazwana na cześć gruzińskiego wspinacza Beqnu Khergianiego. Ta połączona trasa wymaga biegłości w wspinaczce skalnej, pracy z liną oraz optymalnej kondycji fizycznej.
Góra była świadkiem wielu znaczących wspinaczek w historii. Pierwsze udane wejście miało miejsce w 1888 roku, kiedy to zespół brytyjski zdobył szczyt. W 1969 roku gruzińscy wspinacze dokonali godnego uwagi przejścia Ściany Bezengi. Tak niedawno, jak w 2019 roku, gruzińscy wspinacze zapisali się w historii, dokonując pierwszego zimowego wejścia na Szkhara.
Zdobycie Góry Szkhara ma ogromny prestiż w kręgach alpinistycznych. To nie tylko szczyt, ale także symbol naturalnego piękna Gruzji i ekscytujące wyzwanie dla poszukiwaczy przygód z całego świata.
