Usytuowany na klifie z widokiem na miasto Akhtala, klasztor Akhtala z X wieku, znany również jako Pghindzavank, stanowi imponującą twierdzę i świadectwo religijnego oraz artystycznego dziedzictwa Armenii. Otoczony głębokimi wąwozami z trzech stron, kompleks monastyczny i twierdza zostały zbudowane w czasach panowania dynastii Kiurikian i odegrały kluczową rolę w ochronie północno-zachodnich regionów Armenii.
Kompleks klasztoru Akhtala obejmuje główny kościół poświęcony św. Astvatsatsin (Święta Matka Boża), portyk z kaplicą-sepulcher, mury twierdzy, wieżę i bramę z XIII wieku, cele mnichów, łaźnię oraz pozostałości innych budowli. Miejsce to słynie z niezwykle artystycznych fresków, które zdobią wewnętrzne ściany, przegrody i podpory głównego kościoła.
Pierwotna nazwa klasztoru, Pghndzahank, odnosiła się do bogatych złóż miedzi znajdujących się w okolicy. Współczesna nazwa, Akhtala, ma prawdopodobnie pochodzenie tureckie i oznacza "białą polanę". Pod koniec XIX wieku francuski archeolog Jacques de Morgan prowadził wykopaliska w pobliżu Akhtala, odkrywając 576 kamiennych sepulkraliów oraz różne przedmioty kulturowe datujące się na VIII wiek p.n.e.
Sama twierdza została zbudowana na fundamentach z epoki brązu i żelaza i charakteryzuje się murami oraz wieżami z niebieskawego bazaltu i zaprawy wapiennej. Jej strategiczna lokalizacja i naturalne obrony uczyniły ją kluczowym bastionem w burzliwej historii Armenii.
Dziś klasztor Akhtala pozostaje ważnym miejscem kulturowym i historycznym, przyciągającym odwiedzających zainteresowanych bogatą religijną i artystyczną przeszłością Armenii. Odkrywanie tej starożytnej twierdzy-klasztoru oferuje unikalny wgląd w historię narodu, jego architektoniczne osiągnięcia oraz trwałą wiarę.
