Leżące w starożytnej krainie Samtskhe-Javakheti w Gruzji, ruiny twierdzy Sakanape wciąż echo historii minionych cywilizacji. Ta niegdyś ważna warownia, usytuowana w pobliżu wsi Atskuri, stała się niezłomnym strażnikiem przed najeźdźcami, a jej pozostałości oferują fascynujące wglądy dla miłośników historii.
Historyczne korzenie wsi Atskuri sięgają głęboko, a pierwsze pisemne wzmianki datowane są na XI wiek. Twierdza Sakanape, znana również jako Twierdza Tamary, Twierdza Tsriokhi i Twierdza Besaltavi, weszła do annałów historii w XII wieku. Jednak dopiero w XVI wieku źródła pisane zaczęły szczegółowo odnotowywać jej obecność.
Potęga twierdzy Sakanape leżała nie tylko w jej solidnej konstrukcji, ale także w strategicznej lokalizacji. Z widokiem na drogę z Imereti do Meskheti, jej dominujące wieże miały pełną kontrolę nad otaczającym terytorium. Ta twierdza była systemem alarmowym, jak i barierą ochronną, ostrzegając mieszkańców wsi Atskuri przed nadchodzącymi zagrożeniami. W czasach niebezpieczeństwa wieśniacy szukali schronienia w murach twierdzy, które otaczały kościół typu hall – Uroczystości Zaśnięcia Matki Bożej.
Wykonany z ciosanych kamieni, kościół niegdyś zdobiły freski z XI wieku, ale czas zatarł te dzieła sztuki i zniszczył powierzchnie kamienne. Dziś tylko ruiny twierdzy i pozostałości kościoła stoją jako świadkowie jej dawnej chwały.
Pomimo zniszczeń spowodowanych upływem czasu, twierdza Sakanape wciąż budzi zainteresowanie swoją historyczną znaczeniem. Nie tylko kontrolowała sąsiednie terytoria, ale także pełniła funkcję obronną. W przypadku najazdu wroga, twierdza Sakanape przekazywała sygnały do twierdzy Atskuri, blokując wąwóz z Imereti do Meskheti. Ta twierdza była uważana za drugą linię obrony, oferując schronienie ludności po upadku twierdzy Atskuri.
Chociaż to, co pozostało z twierdzy Sakanape, jest dziś cieniem jej dawnej świetności, z częścią murów i dachu zawalonymi, wciąż budzi podziw swoimi odpornymi ruinami. Wizyta w tym miejscu nie tylko przenosi do starożytnej przeszłości Gruzji, ale także podkreśla trwałe znaczenie historyczne regionu, jego rolę jako kluczowego punktu militarnego oraz przetrwanie jego architektonicznych fragmentów przez wieki.
