Położona w malowniczych krajobrazach Svaneti, w drodze z Mestii do Ushguli, stoi tajemnicza 'Wieża Miłości'. Ta konstrukcja, usytuowana na gigantycznym głazie pośrodku rzeki Enguri, emanuje aurą tajemnicy i romansu, bogatą w wiekowe opowieści o niespełnionej miłości.
Wieża sama w sobie jest cudem starożytnej architektury, mając cztery piętra i kilka metrów wysokości. Piętra, które znajdują się znacznie wyżej jedno nad drugim, są połączone stromymi, pionowymi schodami, co wymaga ostrożnego wspinania się przez odwiedzających. Grube, solidne ściany wieży przetrwały próbę czasu i są świadectwem trwałości takich konstrukcji.
Jednak to legenda otaczająca wieżę naprawdę ją wyróżnia. Opowieść mówi o pięknej kobiecie imieniem Miaguli Pirveli, która zakochała się w utalentowanym myśliwym, Otii Margvelanim, podczas festiwalu Kvirikoba. Ich miłość była skomplikowana; Otia był żonatym mężczyzną z pięciorgiem dzieci, a Miaguli nie chciała zakłócać jego rodziny.
Przytłoczony żalem, Otia uległ wypadkowi podczas polowania i wpadł do rzeki Enguri, spotykając swój tragiczny koniec. Jego żona, nie mogąc znieść straty, rzuciła się do rzeki i zginęła. Legenda głosi, że para została wcielona w trocie w rzece. Miaguli, poruszona ich losem, kazała zbudować wieżę, gdzie postanowiła spędzić resztę swojego życia, codziennie karmiąc ryby, w które wierzyła, że noszą dusze nieszczęśliwych kochanków.
W okresach niskiego poziomu wody w Enguri, z podstawy głazu wyłania się czyste źródło, lokalnie nazywane 'łzami Miaguli'. Źródło dodatkowo wzmacnia romantyczny urok wieży, dodając element intrygi i smutku do jej stoickiej fasady.
Inna wersja historii wieży odnosi się do złamanej sercem żony, która po śmierci męża na wojnie, mieszkała w wieży, mając nadzieję na jego powrót. To samotne istnienie wśród surowych krajobrazów Svaneti ucieleśnia melancholijną piękność i siłę, którą reprezentuje wieża.
Wejście do wieży to jak krok w emocjonalny kawałek historii. Struktura przypomina zwykły dom z czterema piętrami, chociaż z dodatkowym wyzwaniem w postaci schodów przypominających drabiny i prostych podłóg z bali. Ciemność wewnątrz, oświetlona jedynie przez nieliczne okna, potęguje atmosferę melancholii związanej z wieżą.
Wieża Miłości to nie tylko opowieść o straconej miłości; to świadectwo historycznej architektury regionu. Między IX a XII wiekiem wielu mieszkańców żyło w podobnych wieżach, reprezentujących unikalną erę architektury gruzińskiej. Ten element kontekstu historycznego dodaje głębi znaczeniu wieży, czyniąc ją obowiązkowym punktem do odwiedzenia dla każdego, kto eksploruje surowe piękno Svaneti.
