Usytułowana w dramatycznych krajobrazach północno-wschodniej Armenii, Alaverdi to wieś bogata w historię i kulturę. Położona na wysokości około 1000 metrów (3280 stóp) nad poziomem morza, otoczona jest przez wysokie góry i bujne lasy. Rzeka Debed przepływa przez jej serce, dzieląc wieś na wyraźne połowy.
Początki Alaverdi sięgają pierwszej połowy II tysiąclecia p.n.e. Na przestrzeni wieków była częścią różnych imperiów i królestw, w tym Królestwa Urartu (VIII–VI wiek p.n.e.) oraz Królestwa Armenii. Nazwa wsi pochodzi prawdopodobnie od Allahverdi Mollaoğlu Tarkhana, przywódcy tureckiego plemienia z XVII wieku, chociaż historycznie znana była jako Manasgomer lub Manits Gom.
Założenie pieca miedziowego w pobliżu wsi Madan w 1899 roku zainicjowało nowoczesny rozwój Alaverdi. To przedsięwzięcie przemysłowe przyciągnęło pracowników i doprowadziło do znacznego wzrostu gospodarczego. Pod koniec XIX wieku Alaverdi produkowało niemal 25% miedzi Imperium Rosyjskiego.
Geograficznie wieś znajduje się w wąwozie rzeki Debed, z imponującym szczytem Lalvar wznoszącym się na wysokość 2544 metrów (8346 stóp) na północny zachód. Klimat klasyfikowany jest jako zimny półpustynny (Köppen BSk), charakteryzujący się zimnymi zimami i łagodnymi latami.
Kulturowo Alaverdi jest w przeważającej części zamieszkana przez etnicznych Ormian należących do Ormiańskiego Kościoła Apostolskiego, z mniejszością Greków pontyjskich, którzy osiedlili się w XVIII wieku. W pobliżu znajdują się znaczące zabytki historyczne, w tym wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO klasztory Haghpat i Sanahin, datujące się na X wiek. Klasztory te były ośrodkami teologii, nauki i edukacji, goszcząc uczonych takich jak Hovhannes Imastaser i Grigor Magistros.
Transport ułatwia autostrada M-6, łącząca Erywań z Tbilisi, oraz linia kolejowa działająca od 1899 roku. Położenie wsi stanowi kluczowe połączenie między Armenią a Gruzją.
Gospodarczo Alaverdi od wieków związane jest z górnictwem miedzi. Piec miedziowy założony w 1770 roku przez króla Erekle II z Gruzji odegrał kluczową rolę w jego rozwoju. Chociaż działalność przemysłowa zmniejszyła się po erze radzieckiej, trwają wysiłki na rzecz ożywienia przemysłu miedziowego, oferując możliwości zatrudnienia lokalnej ludności.
Edukacyjnie wieś kontynuuje swoją tradycję jako centrum nauki, sięgając do historycznego Uniwersytetu Sanahin założonego w 966 roku n.e. Dziś Alaverdi ma szkoły i akademię muzyczną, kształcąc przyszłe pokolenia w dziedzinie sztuki i nauki.
W istocie Alaverdi to wieś, w której starożytna historia splata się z nowoczesnym życiem — miejsce, które czci swoje bogate dziedzictwo, jednocześnie patrząc w przyszłość.
Dilijan
Erywań
Odzun